Dzwon Zygmunta
Znasz inne opracowanie tej piosenki? Aby zapisać swoje opracowanie tego utworu kliknij tutaj
W
spichlerzach
wszelkich
dóbr
dostatek,
Ku
Bałtykowi
Wisły
bieg
Unosi
Jagielloński
statek,
Bo
wszak
to
polski
złoty
wiek;
Ukłonem
królewskiego
tronu
Dzwon
Zygmunt
nagłym
fałszem
zgrzyta
I
z
dzwonu
bije
serce
dzwonu,
Gdy
się
o
przyszłe
wieki
pyta.
Aż
z
Mediolanu
była
Bona,
Króla
Zygmunta
druga
żona;
Miał
Zygmunt
Stary
taki
feler,
Że
nade
wszystko
spokój
cenił.
Przywiozła
Włoszka
por
i
seler,
Więc,
jak
kazała,
dietę
zmienił.
O
lat
dwadzieścia
siedem
młodsza
-
-
nie
takie
rzeczy
widział
świat;
Gdy
król
do
kresu
życia
dotrze
Będzie
miał
osiemdziesiąt
lat.
W
spichlerzach
wszelkich
dóbr
dostatek...
Az
z
Mediolanu
była
Bona,
Króla
Zygmunta
druga
żona.
Grzmiał
o
naprawie
Frycz-Modrzewski,
Kopernik
rwał
słoneczne
więzy,
Luter
podgryzał
tron
papieski,
Rej
składał
w
prozę
polski
język.
Ogłosił
król
królewską
wolę,
Gdy
Prusak
knechtom
płacił
żołd,
Więc
szczwany
Albrecht
Hohenzollern
Składał
na
Rynku
pruski
hołd.
Aż
z
Mediolanu
była
Bona,
Króla
Zygmunta
druga
żona;
Nie
cierpiał
Bony
błazen
Stańczyk,
Gdy
obdzierała
szlachtę
z
grosza;
Z
radości
błazen
aż
zatańczył,
Gdy
nastał
wojny
czas
kokoszej.
Chociaż
renesans
na
Wawelu,
Choć
król
patronem
wszystkich
sztuk,
Pustym
frazesem
dla
zbyt
wielu
"Ojczyzna,
honor
oraz
Bóg".
W
spichlerzach
wszelkich
dóbr
dostatek...
Autor: Piotr Rubik
Autor tekstu: Piotr Rubik
Autor muzyki: Zbigniew Książek