Caballero
Znasz inne opracowanie tej piosenki? Aby zapisać swoje opracowanie tego utworu kliknij tutaj
Señora
Blanca
z
Madrytu
Jest
w
pełni
pełni
rozkwitu
A
jednak
okropne
ma
zmartwienie
I
to
zmartwienie
gnębi
ją
szalenie
Nie
może
jeść
ni
spać
Ni
na
gitarze
grać
Do
córki
mówi:
O
Anno
Tyś
ciągle
jest
panną
Choć
dawno
powinnaś
być
mężatką
A
przecież
buzię
miłą
masz
i
gładką
Więc
chyba
ktoś
pojawi
się
I
weźmie
cię
Do
domu
wkroczy,
zdejmując
swe
sombrero
Caballero!
Caballero!
Z
ukłonem
szepnie
wytwornie:
Yo
quiero
Caballero!
Caballero!
A
potem
doda
czule:
O,
urocza
donno
Czy
zechcesz
być
mi
skłonną
I
pokochać
mnie?
I
znów
się
skłoni
uroczy
caballero
I
córeczce
oświadczy
się
Caballero!
Caballero!
Caballero!
Caballero!
A
potem
doda
czule:
O,
urocza
donno
Czy
zechcesz
być
mi
skłonną
I
pokochać
mnie?
I
znów
się
skłoni
uroczy
caballero
I
córeczce
oświadczy
się
Señora
Blanca
z
Madrytu
Jest
w
pełni
zachwytu
Aż
wokół
sąsiadki
zazdrościły
Bo
zjawił
się
uroczy
ktoś
i
miły
I
widać
było,
że
W
zamiarach
zjawił
się
Co
dzień
przychodził
z
kwiatami
I
chodził
z
paniami
Na
lody
do
sklepu
narożnego
Aż
zdecydował
się
i
dnia
pewnego
Pomyślał:
Kocham
ją
Więc
na
odwagę
wziął
Do
domu
wkroczył,
zdejmując
swe
sombrero
Caballero!
Caballero!
Z
ukłonem
szepnął
wytwornie:
Yo
quiero
Caballero!
Caballero!
A
potem
dodał
czule:
O,
urocza
donno
Czy
zechcesz
być
mi
skłonną
I
pokochać
mnie?
I
znów
się
skłonił
uroczy
caballero
I...
mamusi
oświadczył
się
Caballero!
Caballero!
Caballero!
Caballero!
A
potem
dodał
czule:
O,
urocza
donno
Czy
zechcesz
być
mi
skłonną
I
pokochać
mnie?
I
znów
się
skłonił
uroczy
caballero
I...
mamusi
oświadczył
się
Autor: Jolanta Kubicka
Autor tekstu: Tadeusz Kwieciński
Autor muzyki: Zbigniew Drabik